خودی ها! لطفا به شعور ما توهین نکنید!!
بسم رب الحلیـــــــم
اینکه بدون هیچ پست تبریکی در مورد یوم الله 22بهمن به سراغ این موضوع میروم برایم خوشایند نیست ...
از روز 5شنبه ، 3 روز مانده به 22 بهمن کل اینترنت به هم میریزد و حتی از همان سرعت لاک پشتی قبل هم خبری نیست! هیچ کدام از لینک هایی که مرتبط با گوگل هستند از جمله جیمیل ، پلاس ، گوگل ترنسلیت و ... باز نمیشوند!!
ایمیل یاهو هم باز نمیشود و من که باید فایلی را از روی ضرورت برای فردی بفرستم دستم را زیر چانه ام میزنم و حرص میخورم و هر از چند گاهی به متولیان این امر کلمه ای نثار میکنم!! چندین بار صفحه را رفرش می کنم دی ان اس عوض می کنم تا شاید بتوانم به جایی برسم!!
چیزی که در ذهن من این روزها گذشت و میگذرد این است که ایراد کجاست؟
چرا هر وقت نزدیک یک جشن ملی میرسیم ، از یک اتفاق خوب ، که قرار است حال ما را خوب کند این طور ضد حال میخوریم؟
اگر این اشکال برمیگردد به همین تحریم ها عیبی ندارد تحمل ما زیاد است و جیمیل و کل اینترنت و مشغله کاری ما ، فدای سر نظام ، گاهی فکر میکنم این کار نمیتواند کار خودی ها، کار انقلابی ها باشد!! شاید کار منافقین است که میخواهند ایجاد نارضایتی کنند! ، چقدر دوست دارم ذهنم همین اطراف بچرخد و به سمت خودی ها نرود!! اما اینطور به نظر میرسد...!
روی صحبتم با خودی هاست!!
آیا انقلاب ما به یک ایمیل یا یک شبکه اجتماعی بند است؟!
آیا همه عظمت این انقلاب با خون این همه شهید ، با غیرت این ملت به یک جیمیل بند است؟!!
این توهین به انقلاب و این ملت نیست؟!
اگر مشکل امنیتی است باز این سوال پیش می آید چرا راحت ترین راه یعنی بستن شیر اینترنت!! انتخاب میشود؟ آیا راه های بهتری که آسایش و نیاز های مردم را تحت شعاع قرار ندهد وجود ندارد؟
آقایان!! بدانید زندگی حقیقی بعضی آدم ها به این دنیای مجازی بند است!!
لطفا برای رهایی از زیر بار مسئولیت صورت مسئله را پاک نکنید!!
و من الله توفیق...
امام خامنه ای : شما جوان های دانشجو، افسران جوان این جبهه اید؛ نگفتیم سربازان؛ چون سرباز فقط منتظر است که به او بگویند پیش؛ برود جلو؛ عقب بیا، بیاید عقب. یعنی سرباز، هیچ گونه از خودش تصمیم گیری و اراده ندارد و باید هر چه فرمانده می گوید، عمل کند. نگفتیم هم فرماندهانِ طراح قرارگاه ها و یگان های بزرگ؛ چون آنها طراحی های کلان را می کنند. افسر جوان، توی صحنه است؛ هم به دستور عمل می کند، هم صحنه را درست می بیند؛ با جسم خود و جان خود، صحنه را می آزماید. لذا اینها افسران جوانند. دانشجو، نقشش این است. حقیقتاً افسران جوان، فکر هم دارند؛ عمل هم دارند؛ توی صحنه هم حضور دارند؛ اوضاع را هم می بینند؛ در چهارچوب هم کار می کنند.