تعریف غنا و موسیقی
غناء چيست و موسيقي كدام است؟
غناء آوازي است كه در آن، صدا را در گلو مي گردانند و مي كشند كه در فارسي به آن"چهچهه" گويند و مناسب مجالس لهو و فساد است. اين آواز حرام است هر چند با آن مداحي يا اذان يا قرآن خوانده شود. اما خواندن دعا و قرآن و اذان با صداي زيبا و بدون غناء حلال و جايز است.
(جامع الاحكام_آيت الله صافي _ ج1 ص995)، (منهاج الصالحين _ آيت الله سيستاني_ ج2 مساله20)، (منهاج الصالحين _ آيت الله خوئي_ ج2 مسأله 17)، (جامع المسائل _ آيت الله فاضل_ ج1 مساله 978)، (وسيلة ا لنجاة_ آيت الله گلپايگاني _ ج1 مساله 13)
امام خميني(ره) مي فرمايند: غناء تنها زيبا كردن صدا نيست بلكه كشيدن و برگرداندن صدا با كيفيت خاصي است كه طرب آور و مناسب مجالس لهو و محافل طرب مي باشد. بين بكار بردن غناء در كلام حق و درست مانند قرائت قرآن و دعا و مداحي و بين غير آن از شعر و نثر فرقي نيست؛ بلكه اگر آن را در چيزي كه خداوند به آن اطاعت مي شود استعمال كند عقابش بيشتر مي گردد.(تحرير الوسيله ج1ص457 مسأله 13)
مقام معظم رهبري(دام ظله) مي فرمايند: غناء يعني ترجيع صدا به شكلي كه مناسب با مجالس لهو باشد كه از گناهان بوده و بر خواننده و شنونده حرام است. (اجوبة الاستفتائات ج2 سوال 46و64)
تعريف موسيقي:
موسيقي، آهنگي است كه توسط ابزار مخصوص نواخته مي شود و بر دو قسم تقسيم مي شود:
1- موسيقي حرام 2- موسيقي حلال.
اگر موسيقي مناسب مجالس لهو و خوشگذراني باشد، حرام است و به آن موسيقي مطرب گفته مي شود. و راه شناسايي آن خود شخص وعرف است يعني اگر خود شخص تشخيص دهد يا عرف اجتماع بگويند اين موسيقي مناسب با چنين مجالسي است حرام مي باشد. و تفاوتي ندارد كه از راديو و تلويزيون پخش شود يا به طريق ديگر شنيده شود. ولي چنانچه اين تعريف بر موسيقي صادق نباشد، حلال است. مثل موسيقي تشييع جنازه، ارتش ، طبل و سنج عزاداري.
پس تفاوت غناء با موسيقي اين است كه غناء از نوع صوت انسان است ولي موسيقي، صوتي است كه توسط ابزاري مانند تار و طنبور و دايره و... نواخته مي شود. و اشتراك هر دو در اين است كه اگرهر كدام مناسب مجالس لهو و خوشگذراني باشند، حرام مي باشند. (مدرك: همان منابع فوق)
لازم به ذکر است که امروزه به اشتباه غنا و موسیقی مترادف یکدیگر نیز به کار میروند.
امام خامنه ای : شما جوان های دانشجو، افسران جوان این جبهه اید؛ نگفتیم سربازان؛ چون سرباز فقط منتظر است که به او بگویند پیش؛ برود جلو؛ عقب بیا، بیاید عقب. یعنی سرباز، هیچ گونه از خودش تصمیم گیری و اراده ندارد و باید هر چه فرمانده می گوید، عمل کند. نگفتیم هم فرماندهانِ طراح قرارگاه ها و یگان های بزرگ؛ چون آنها طراحی های کلان را می کنند. افسر جوان، توی صحنه است؛ هم به دستور عمل می کند، هم صحنه را درست می بیند؛ با جسم خود و جان خود، صحنه را می آزماید. لذا اینها افسران جوانند. دانشجو، نقشش این است. حقیقتاً افسران جوان، فکر هم دارند؛ عمل هم دارند؛ توی صحنه هم حضور دارند؛ اوضاع را هم می بینند؛ در چهارچوب هم کار می کنند.